Helmut Lotti heeft in zijn reeds dertig jaar durende carrière ongeveer alles gezongen wat iemand maar kan zingen: Nederlandstalige variété en rock, klassieke muziek, Afrikaanse, Latijns-Amerikaanse en Russische muziek, Elvissongs, popklassiekers, swing, soul en American standards. En dat allemaal met zijn Golden Symphonic Orchestra. En zowat alles wat Helmut zong veranderde in goud of platina, zowel in binnen- als buitenland. De teller staat nu op om en bij de 14 miljoen verkochte albums.

En nu komt Lotti’s nieuwste plaat uit, Italian Songbook. Dit meesterwerk past als gegoten in Helmuts rijke oeuvre. Italian Songbook bevat een verzameling Italiaanse hits die Helmut op zijn heel eigen romantische manier interpreteert, zoals steeds rijk gearrangeerd voor groot orkest. En zoals steeds is de muziekkeuze heel divers en verrassend. Toch loopt er duidelijk een rode draad doorheen het album: melodie. Helmut blinkt uit in het zoeken, vinden en zingen van rijke melodieën, en Italië gaf de rijkste melodieën aan de wereld.

Italian Songbook ademt romantiek en warmte van begin tot einde. Wat opvalt in bijna elk nummer is het perfecte evenwicht tussen een warme intimiteit en een orkestrale grootsheid. Dit maakt van deze plaat een echte ouderwets gezellige en ontroerende luisterbeleving. Bovendien is er een grote herkenbaarheid in het repertoire, maar blijft het door de persoonlijke aanpak van de zang en arrangementen te allen tijde fris.

Helmut grijpt terug naar wat hij zelf heel graag hoort. Zo is Io Che Non Vivo de originele versie van You Don’t Have To Say You Love Me, dat Helmut als kind al meezong met Elvis Presley. Maar ook sixties- en seventies-hits van Tom Jones en Shirley Bassey zoals I Who Have Nothing (Uno Dei Tanti), This Is My Life (La Vita) en Never Never Never (Grande, Grande, Grande) krijgt u te horen in hun originele taal, het Italiaans, met arrangementen die hun inhoud in de verf zetten.

Bobby Solo, het Italiaanse antwoord op Elvis Presley, zong in 1964 Una Lacrima Sul Viso de geschiedenis in. Helmut maakte er met arrangeur Walter De Loose een slow voor één tegel van. Traag en intiem. Vanwege zijn voorliefde voor Golden Oldies en frivole croonersongs besloot Helmut ook een tweetalige versie van de fifties-hit Piccolissima Serenata te zingen. En de warme crooner Helmut Lotti komt dan weer helemaal tot zijn recht in het bezwerende Al Di Là: Helmut klinkt hier als een kruising tussen Elvis Presley en Frank Sinatra, maar dan in het Italiaans.

Traditionele muziek mocht ook nu weer niet ontbreken. Helmut zingt Torna A Sorriento, ‘O Marenariello en La Spagnola, drie bekende klassieke liedjes, met vooral veel gitaar, accordeon en mandoline in een heel romantisch arrangement. Toch boeten de nummers niet aan zeggingskracht in. Minder bekend maar zeker even mooi is een bewerking van een Tirolerwals uit de Noord-Italiaanse Alpen: La Villanella. Helmut maakte hier een romantische slow van.

Ook traditioneel maar helemaal anders van karakter is Bella Ciao. Een controversieel, veelbesproken, veel gebruikt en vaak misbruikt prachtig Italiaans volkslied uit de achttiende eeuw met vage roots. Maar in de verschillende tekstversies die het lied al kende zit één constante: mensen zingen het in een strijd die ze voeren tegen onrecht, van welke aard dat onrecht ook mag zijn. En daarom klinkt Lotti’s versie gedragen, dramatisch en glorieus.

Zoals steeds drukt Helmut zijn stempel op zijn album door het schrijven van eigen teksten en volledige nummers. Geïnspireerd door de Italiaanse vrolijkheid, de Italiaanse folklore én Dean Martin componeerde en schreef Lotti het swingende en grappige Tarantella, naar de Italiaanse volksdans die vaak op bruiloften wordt gedanst. Check The Godfather! 

Ook de afsluiter van Italian Songbook heeft die typische Lotti-touch: Helmut schreef bij de wonderschone Napolitaanse traditional Te Voglio Bene Assaje een Engelse tekst, het bitterzoete relaas van een onvergetelijke maar kortstondige vakantieliefde. Helmut croont het lied zoals Elvis dat gedaan zou hebben. Enkel de zin ‘io te voglio bene assaje’, bleef Italiaans. Deze zin, die zoveel betekent als ‘ik zie u graag’, is tevens de eerste zin van het refrein van Caruso van Lucio Dalla, de wereldhit die Lotti’s klassieke internationale succes inluidde in 1995. En zo is de cirkel rond.