- 1. Io Che Non Vivo (Pino Donaggio/Vito Pallavicini)
Io Che Non Vivo was een inzending voor het illustere festival van San Remo in 1965. De typisch Italiaanse romantiek en pathos klinken hier ook door in de tekst. De eerste zin van het refrein: ik kan geen uur leven zonder jou! Niet voor niks werd dit lied een wereldhit in het Engels. Dusty Springfield zong het in 1966, een jaar na de release van het Italiaanse origineel, naar nummer 1 in the UK als ‘You Don’t Have To Say You Love Me’. Ook beklijvend is de versie van Elvis Presley uit 1970. Pino Donaggio, die het nummer schreef en zong, was halfweg de sixties een Latin Lover op het podium, maar schreef nadien vooral filmmuziek, onder andere voor de horrorfilm ‘Carrie’.
- 2. Uno Dei Tanti (Carlo Donida/Mogol)
In deze grote hit uit 1961 smacht Joe Sentieri naar de liefde van een vrouw die echter kiest voor iemand die rijk is. De zanger heeft behalve liefde niks te bieden. Maar hij is de man die écht van haar houdt, zo zingt hij. Twee jaar later neemt Ben E. King het op in het Engels als ‘I Who Have Nothing’. Hij zingt de Engelse tekst van Leiber & Stoller (de mannen achter vele grote vroege Elvishits) op de instrumentale tape van Sentieri! De pijn, de wanhoop en de eenzaamheid van deze dramatische song spreken veel artiesten aan. Het nummer wordt dan ook wereldberoemd in de versies van Shirley Bassey en Tom Jones.
- 3. La Vita (Bruno Canfora/Antonio Amurri)
Elio Gandolfi zong deze ontroerende song in 1968 op zijn zeventiende op het festival van San Remo, maar het nummer werd vooral populair doordat Shirley Bassey het op datzelfde festival in datzelfde jaar als special guest zong. Zij was daar omdat ze in Monaco woonde en als belastingsbanneling gedurende twee jaar niet in Groot-Brittannië mocht optreden. Norman Newell herschreef de tekst gedeeltelijk zodat ze het nummer tweetalig te berde kon brengen, wat telkens een open doekje opleverde toen ze het refrein in het Italiaans inzette. Later schreef Newell een volledig Engelse tekst en werd het lied een wereldhit. Shirley Bassey zingt haar Engelse versie nog steeds als laatste bisnummer.
- 4. Una Lacrima Sul Viso (Luno Lunero/Mogol)
Deze meest romantische ballade ooit werd door Bobby Solo de geschiedenis ingezongen in 1964. Hij trad ermee aan op het festival van San Remo maar won niet. Toch scoorde hij een wereldhit, want hij klonk als een kruising tussen Elvis en Roy Orbison, maar dan in de meest romantische taal van de wereld. Frankie Laine coverde de song in het Engels als ‘For Your Love I’d Wait A Lifetime’. Helmut hield altijd al van dit lied en heeft er daarom een slow voor één tegel van gemaakt.
- 5. Bella CiaoEen controversieel, veelbesproken, veelgebruikt en even vaak misbruikt prachtig Italiaans Volkslied uit de achttiende eeuw. De herkomst van Bella Ciao is onduidelijk, want hele flarden van de melodie zijn identiek aan ‘Oi Oi Die Koilen’, een Yiddisch kletzmerlied. De eerste Italiaanse versie van Bella Ciao had behalve de woorden ‘Bella Ciao’ een totaal andere tekst. Die werd gezongen door vrouwen van lagere stand die onder erbarmelijke omstandigheden slecht betaalde seizoensarbeid verrichtten. Later werd het het strijdlied van de Italiaanse partizanen in de tweede wereldoorlog en onlangs weerklonk het nog in La Casa De Papel, een Spaanse tv-serie. Het verhaal is simpel: iemand is bereid te sterven voor zijn idealen en bezingt dit na zijn dood eindelijk bereikte ideaal als een mooie bloem
- 6. Piccolissima Serenata (Gianni Ferrio/Antonio Amurri)Gianni Ferrio, bekend als tekstschrijver van de wereldberoemde song Parole, Parole, gezongen door Dalida, schreef Piccolissima Serenata in 1957. De allereerste versie van Renato Carosone dateert uit 1957, vele toen populaire Italiaanse artiesten coverden het in de fifties. Internationaal werd deze ontwapenende melodie bekend als ‘Little Serenade’ in de versie van Tony Brent uit 1958. Een soort Kiss Me Quick, een ideale song om in de stijl van Elvis en Dean Martin te zingen
- 7. Tarantella (Helmut Lotti)
Geïnspireerd door de Italiaanse vrolijkheid, de Italiaanse folklore, Dean Martin en de muziek uit de Disneyfilm Pinocchio, besloot geboren crooner Helmut Lotti zelf een song te schrijven die naadloos aansluit bij de rest van het repertoire op The Italian Songbook. Het resultaat is een tongue in cheek gecroonde tarantella. Hij heet heel toepasselijk ‘Tarantella’. Deze dans dankt zijn naam volgens sommigen aan Tarente, een dorp in het Zuid-Italiaanse Apulië, volgens anderen dan weer aan de tarantula en zijn giftige beet. De dans wordt vaak gedanst op bruiloften, zoals u ook in de film ‘The Godfather’ kunt vaststellen. Wat de oorsprong ook is, Helmut is in dit lied een dankbare prooi voor een bloedmooie tarantula met een jaloers lief…
- 8. La Villanella
Kijk eens hoe mooi ze voorbijkomt, la Villanella, hoe mooi danst ze toch. We worden smoorverliefd op haar! Dat is het thema van het oude volksliedje La Villanella. Onderwerp is de adoratie voor een boerenmeisje uit Noord-Italië (Zuid-Tirol). Origineel is dit is een typische Tirolerwals, die normaal gezien driestemmig en met heel summiere begeleiding wordt gezongen. De melodie en de snelle woordopvolging in het refrein ligt qua ritmiek zelfs dicht tegen jodelen aan. Helmut maakte er echter een romantische song van.
- 9. La Spagnola
Dit wereldberoemde Napolitaanse lied uit 1926 over een Spaanse Schone werd opgenomen door klassieke tenoren als Beniamino Gigli (1939) en Mario Lanza, maar ook in de wereld van de lichte muziek bereikte het de status van klassieker. De Italiaanse Eurovisiesongfestivalwinnares Gigliola Cinquetti zong het in 1973. Helmut zingt een versie met iets minder theatrale bravoure maar des te meer emotie en romantiek, zonder dat het lied aan kracht en energie inboet.
- 10. Grande Grande Grande (Tony Renis/Alberto Testa)
Dit bloedmooie lied uit 1972 van Tony Renis werd in 1973 een internationale hit in de versie van Shirley Bassey met als titel ‘Never Never Never’. Ze had er haar enige hitnotering mee in de Verenigde Staten. Net als bij ‘La Vita’ schreef Norman Newell de Engelse tekst. Het lied kent vele levens: zo werd het wereldberoemd in de Spaanse versie van Julio Iglesias (eveneens ‘Grande Grande’) en verscheen het als duet gezongen door Celine Dion en Luciano Pavarotti. De tekst is een pijnlijk mooi relaas van hoe ingewikkeld liefde kan zijn. Helmut kon als ervaringsdeskundige dus niet achterblijven met zijn versie.
- 11. Al Di Là (Carlo Donida/Mogol)
Na alles, boven alles, aan het einde van de wereld, daar ben jij nog steeds! Deze ultieme song voor romantici als Helmut Lotti, werd geschreven in 1961. Betty Curtis won er dat jaar het Festival van San Remo mee. Een jaar later werd Al Di Là gebruikt in de Amerikaanse film ‘Rome Adventure’ en bereikte deze wondermooie ballade plaats 6 in de Billboard’s Pop Chart. Daarop volgden covers van wereldsterren als Connie Francis, Jerry Vale en Al Martino.
- 12. ‘O Marenariello
De jonge visser smeekt zijn geliefde met hem op zee te gaan om te helpen trekken aan de netten in de hete zon. Deze prachtige, zinnelijke Napolitaanse serenade uit 1893, helemaal in de sfeer en stijl van nummers als ‘O Sole Mio’ en ‘Torna A Surriento’, werd gezongen door alle grote tenoren én werd bovendien een hit in het Nederlands als ‘Het Vissersmeisje’ van Tiritombazanger Joseph Schmidt, in de jaren dertig van de vorige eeuw. Helmut Lotti kon dus onmogelijk achterblijven.
- 13. Torna A Surriento
Eén jaar jonger dan ‘O Marenariello is deze wonderschoone, dramatisch smachtende Napolitaanse song uit 1894 van de gebroeders de Curtis. Net als ‘Funiculì Funiculà’ en Santa Lucia werd dit lied razend populair als zangrepertoire voor tenoren. Het aantal covers en vertolkers is ontelbaar en ook Helmut zong het eerder al in het Engels met de tekstversie van zijn grote idool Elvis Presley, maar dan in een groots klassiek arrangement. In deze Italiaanse versie zingt Helmut wat romantischer en soberder, met een arrangement in de typisch Italiaanse stijl: strijkers en mandolines, zodat we ons op een terras in Sorriento wanen.
- 14. Te Voglio Bene Assaje (Helmut Lotti)
Te voglio bene assaje, ‘ik zie u graag’. Die woorden zingt Lucio Dalla in zijn wereldhit ‘Caruso’, het nummer waarmee in 1995 de klassieke internationale zangcarrière van Helmut Lotti begon. Helmut kreeg dan ook kippenvel toen hij de zin ‘Te Voglio Bene Assaje’ in een bloedmooi liedje met diezelfde titel voorbij hoorde komen. Hij besloot van deze Napolitaanse serenade uit 1839 een verhaal te maken over een onbereikbare liefde uit het verleden. Even vluchtig als waardevol, zoals zoveel mooie en gelukkige momenten in een mensenleven. Italiaanse romantiek over eeuwig verlangen.